داروهای مهارکننده و مسدودکننده آنژیوتانسین چه داروهایی هستند؟
نداآیلند : داروهای مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II Angiotensin Receptor Blockers (ARBs) چه داروهایی هستند و کاربرد آنها چیست ؟
مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II به طور گسترده ای در درمان فشار خون بالا ، بیماری مزمن کلیه و نارسایی قلبی ایفای نقش می کنند . مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II علاوه بر اثربخشی مناسب ، دارای مزایایی همچون تحمل پذیری خوب و عوارض جانبی محدود میباشند . همچنین هنگام مصرف مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II شاهد عوارضی که با دوزهای بالاتر دیورتیک‌ها یا مسدود کننده‌های بتا بر متابولیسم لیپید و گلوکز دارند نخواهیم بود . مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II علاوه بر اثربخشی مفید، دارای مزایایی همچون تحمل پذیری خوب و عوارض جانبی محدود هستند . از جمله عوارض جانبی مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II این است که با کاهش تشکیل آنژیوتانسین II به طور مستقیم یا غیرمستقیم مرتبط است . همین امر باعث افت فشار خون ، آسیب حاد کلیه ، هیپرکالمی و مشکلات دوران بارداری می شود . عوارض دیگر این داروها نیز همچون سرفه ، واکنش‌های آنافیلاکتوئیدی با افزایش کینین‌ها مرتبط میباشند . در ادامه هرکدام از عوارض دارو جداگانه مورد بررسی قرار میگیرد : مهم‌ترین عوارض مرتبط با مکانیسم اثر مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II افت فشار خون میباشد که ممکن است بیمار در نتیجه کاهش بیش از حد فشار خون ، دچار علائمی همچون ضعف ، سرگیجه یا سنکوپ شود . همین امر منجر به قطع دارو می شود . در برخی از بیماران تحت درمان با مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II که دارای تنگی دو طرفه شریان کلیوی ، فشار خون بالا همراه با نفرواسکلروز ، نارسایی قلبی ، کلیه پلی کیستیک و یا بیماری مزمن کلیه میباشند ، ممکن است کاهش فیلتراسیون گلومرولی پدید آید . کاهش فیلتراسیون گلومرولی ناشی از این داروها معمولاً کم است . همین امر منجر به باعث شل شدن مداوم شریان ، کاهش فشار داخل گلومرولی می شود . بیمارانی که به عللی همچون استفراغ و اسهال مبتلا به کاهش حجم حاد هستند ، نسبت به سایر افراد بیشتر مستعد این عارضه میباشند . در افراد سالم ، آنژیوتانسین II و افزایش غلظت پتاسیم پلاسما از عوامل اصلی افزایش ترشح هورمون آلدوسترون هستند که این هورمون محرک اصلی برای دفع پتاسیم از طریق ادرار است . علاوه بر اثر سیستمیک ، آنژیوتانسین II به صورت موضعی آدرنال تولید می‌شود که از این طریق نیز میتواند باعث تحریک تولید آلدوسترون شود . مسدود کردن ای دو بوسیله مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II ، باعث تولید آلدوسترون و در نتیجه کاهش دفع پتاسیم از طریق ادرار می گردد . همین امر موجب افزایش غلظت پتاسیم سرم می شود . این مورد بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی ، دیابت ، استفاده همزمان از داروهای محرک احتباس پتاسیم مانند دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی و همچنین در افراد مسن ، دیده می شود . جهت درمان بیماریهای فشار خون بالا ، بیماری مزمن کلیه و نارسایی قلبی از داروهای مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین II استفاده می شود .
برای مشاهده خصوصیات و روش مصرف هر دارو ، روی آن کلیک نمایید